نگاه دولت به تشکل های دانشجویی

هر روز به ابعاد جدیدی از نگرش های دولت جناب روحانی پی میبرم. مراسم 16 آذر امسال هم یکی از آن مناسبت هایی بود که احساس کردم یکی دیگر از برگ های دفتر افکار دولت تدبیر و امید ورق خورد . جهت طرح این مسئله جدید بهتر است چند مقدمه را تقدیم حضور شما خوانندگان عزیز کنم :

 

1 - مقام معظم رهبری فرمودند : دانشجو سیاسی است ولی سیاست زده نیست . به این معنا که دانشجویان پیاده نظام هیچ حزب و جناح سیاسی نباید باشند . البته این معنا نیازی به این نداشت که از رهبری برایتان نقل قولی مطرح کنم  چرا که این مسئله را همگان به سهولت درک می کنند که اگر دانشجویی بخواهد در ذیل یک جناح سیاسی فعالیت داشته باشد ( هرچند منعی ندارد ) مطلوب نیست . دانشجو آرمانهایی دارد و برای دست یافتن به آن آرمانها باید حریت خود را حفظ کند.

 

2 -  تشکل های دانشجویی به مراتب بیشتر از فرد فرد دانشجویان باید مراقب باشند تا آلت دست جریان های سیاسی نباشند . بماند که اگر جریان های سیاسی واقعا به اهداف والای نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران معتقد بوده و التزام عملی داشته باشند، خود هیچ گاه شرایطی را فراهم نخواهند کرد که از دانشجو و تشکل های دانشجویی استفاده حزبی یا جناحی داشته باشند.

 

3 - بسیاری از تشکل های دانشجویی علاوه بر اهداف سیاسی، به دنبال اهداف فرهنگی و علمی و. . .  نیز میباشند و اطلاق سیاسی بودن برای شاکله یک تشکل اجحافی است در حق بسیاری از اعضای آن تشکل.

 

4 - دسته بندی اصلاح طلب و اصولگرا در عرف کشور به جناح های سیاسی کشور اطلاق میشود .

 

5 - در مراسم روز دانشجو در دانشگاه علوم پزشکی ایران که با حضور رئیس جمهور روحانی برگزار شد سبک جدیدی از گزینش برای طرح دیدگاههای دانشجویی رونمایی شد و آن طرح چنین بود که  تمام تشکل های دانشگاه ها را به دو دسته اصولگرا و اصلاح طلب تقسیم کردند و از هر دو دسته تنها یک نفر را به  عنوان سخنران پذیرفتند که این عمل باعث شد تشکل های به اصطلاح اصولگرا ( از ظن دولت آقای روحانی ) از این سخنرانی انصراف دهند.

 

نتیجه گیری : نمی خواهم یک طرفه به قاضی بروم و تنها یک سوال از از شما میپرسم :

 

آیا دولت آقای روحانی واقعا معقتد هست تشکل های دانشجویی اعم از بسیج دانشجویی، انجمن های اسلامی، جامعه اسلامی، جنبش عدالتخواه دانشجویی، انجمن های اسلامی مستقل و . . . پیاده نظام  جناح های سیاسی در دانشگاه ها می باشند که اینچنین با تقسیم تمام آنها به دو دسته معروف سیاسی کشور، تشکل های دانشجویی را به اصلاح طلب بودن و اصولگرا بودن ( شما بخوانید سیاست زدگی ) محکوم میکند؟