لحظاتی که برای مظلومیت نظام ثبت شد
چند نکته از نکاتی که برایم مهم بود برایتان مرقوم میکنم :
1- خدای بزرگ را سپاس گذارم که نعمت را در حق حقیر و بسیاری از دوستان تمام کرد . به نقل از حدیثی - که متاسفانه نه عربی اش یادم هست و نه آن معصومی که حدیث را فرموده است - نعمت در دو چیز است یکی صحت وسلامتی و دیگری امنیت . خدا را سپاس گذارم در جهانی که امنیت به سختی یافت میشود (آنهم از نوع سیاسی اش) کشورم به برکت خون هزاران شهید و ولایت نائب برحق صاحب الزمان در امنیت کامل به سر میبرد و توانست تصویری از یک مردم سالاری تمام عیار را به رخ جهانیان بکشاند.
2- بزرگترین و مهمترین پیام بررسی وزرا در مجلس را از بین رفتن شبهات نسبت به نظام مظلوم جمهوری اسلامی ایران میدانم. نظامی که 4سال قبل برچسب تقلب را بر پیشانی اش چسباندند و در طول این مدت، این اتهام ظرفیت های ( یاد جلیلی به خیر) بزرگی را از نظام گرفت . بارها خدا را شکر کردم که جناب روحانی رئیس جمهور کشور شد و نه دکتر جلیلی وعلت آن این بود که حجت بر تمام کسانی که ادعای تقلب نظام را داشتند تمام شد و اعتماد به عنوان بزرگترین سرمایه نظام جمهوری اسلامی ایران تا مدت ها به حد اعلا رسید. اعتقاد دارم دادگاه هشتاد و هشت امسال برگزار شد . دادگاهی که مدعیانش مردم و نمایندگان مردم بودند آنهم در حضور تمام مردم ایران . دادگاهی که در صورت ثابت شدن جرم نه زندانی در پی خواهد بود و نه قصاصی و نه ... و تنها تاوانش در قلب مردم پرداخت خواهد شد تاوانی که بسیار مهم تر و سخت تر از زندان و . . . است. در طول بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی مسکن و نفت و آموزش و پرورش داستانی که بارهای برایم مرور شد داستان شریح قاضی بود زمانی که هانی را عبیدالله ابن زیاد دستگیر کرده بود و قبیله هانی در مقابل کاخ ابن زیاد آماده حمله و به قتل رساندن ابن زیاد بودند . در آن شرایط ابن زیاد شریح قاضی را حکم قرار داد و او شهادت دروغ داد . کسانی که در 88 با ایمان قطعی به عدم تقلب یک بار هم در اذهان عمومی اعلام نکردند چنین نقشی را برعهده داشتند. چه بسا اگر آقای آخوندی که ناظر موسوی در شورای نگهبان بود در یک سخنرانی یا یک بیانیه یا یک موضع گیری سطحی اعلام میکرد که از نظر من هیچ تقلبی صورت نگرفته کل داستان 88 طور دیگری رقم میخورد و هزینه ها این قدر سنگین نبود. در هر صورت این چند روز اثبات قطعی عدم تقلب نظام و تیر خلاص انقلابیون به اتهام عدم امانت داری نظام بود.
3- آنچه که بعضی از نماینده ها اعلام میکردند از جمله :
- این قدر نگویید فتنه فتنه . . .
- افراطیون و طالبانیسم . . .
- 2درصد تخلف مالی در قرار دادها طبیعی و . . .
- ما هم به رای مردم احترام میگذاریم و به این کابینه رای . . .
همه اینها برایم امری عادی و طبیعی شده بود و زیاد تعجب نمیکردم چرا که انگار بعد از 88 و برخی تجارب در دانشگاه کسانی که امر حق را میگویند غیر عادی هستند و نه کسانی که غیر از حق را بر زبان جاری میسازند.
پ.ن ۱:حرف برای گفتن خیلی زیاد است ولی کم کم احساس میکنم که خیلی از حرف ها را نباید گفت البته نه از این بابت که محافظه کار شده باشم بلکه حس میکنم به عمل کار برآید به سخن دانی نیست
پ.ن۲: برایم زیاد فرقی نمیکرد که مجلس به وزرا رای خواهد داد یا نه چرا که مجلس را تا حدودی میشناختم و در واقع انتظار خاصی از مجلس نداشتم و همینطور اگر وزیری رای نمی آورد هیچ تغییر خاصی در پی نداشت چرا که یکی در همون دیدگاه دوباره معرفی میشد
