اولین چماق در دوره جدید
اولین حرکت شطرنج سیاسی در دوره جدید را آمریکا انجام داد و منتظر پاسخ جمهوری اسلامی ایران است
بعد از پایان انتخابات و قطعی شدن انتخاب دکتر روحانی به عنوان ریس جمهور متخب مردم ایران بسیاری از رسانه های آمریکایی و انگلیسی به قدری ذوق زده بودند که بر خلاف تمام اصول رسانه ای خود با هیجان تمام عکس دکتر روحانی را برای چند روز در صفحه اول خبرگزاری خود منتشر کرده و از انتخابات سالم و دموکراتیک در ایران سخن گفتند. به خیال خودشان بعد از روی کار آمدن ایشان سازش ها با غرب آغاز خواهد شد و همه چیز به وفق مرادشان پیش خواهد رفت . هرچند بودند اندیشکده هایی که با دقت بیشتری مسائل ایران را دنبال میکردند و عمیقا میدانستند که سیاست خارجی در جمهوری اسلامی ایران چهار چوب خاص خودش را دارد و در نقاط عطف منتهی به بیت رهبری خواهد شد و نه وزارت امور خارجه و نه حتی دفتر ریاست جمهوری .
فلذا این اقدام از سوی رسانه های غربی شاید معنای دیگری در پی داشته باشد . چه بسا به مفهوم چانه زنی از پایین برای زمینه سازی مدنی ( به قول خودشان) برای تحمیل تغییر در سیاست خارجی ایران . در هر صورت به نظر میرسد آنچه که تبلیغ میشود به معنی مطلوب دشمنان جمهوری اسلامی ایران است .
ظاهرا شناخت آمریکایی ها از دکتر روحانی بسیار خوب است و به این شناخت اعتماد فراوانی دارند چرا که پیشاپیش فضای آینده کشور را حدس زده و برای پیش برد اهداف خود حرکت اول را نیز انجام داده اند .
تشدید تحریم ها
آنچه که بنده از این اتفاق میفهمم این است که دولت روحانی قبل از روی کار آمدن اولین چماق سیاست های آمریکایی را نوش جان کرد و باید منتظر هویج این چماق بود. سیاست هویج و چماق همان سیاستی بود که برای خاتمی به کار برده شد و آمریکایی ها از این روش نتیجه های خوبی کسب کردند و به نظر میرسد دوباره این روش را آغاز کرده اند . حال این هویج چیست خدا میداند اما آنچه که میتوان حدس زد :
- کاهش مقطعی بعضی از تحریم ها
- افزایش ارتباط دیپلماتیک
- تایید مقطعی در عرصه بین الملل
- مسامحه در برنامه هسته ای ایران
حال باید منتظر پاسخ جمهوری اسلامی ایران بود که چگونه میخواهد به این تحریم ها واکنش نشان دهد . آیا به دنبال مذاکره خواهد بود یا مثل احمدی نژاد خواهد گفت : اون . . . لولو برد.
توصیه من به دکتر روحانی:
جناب روحانی اگر دشمن از شما و سیاست های شما نترسد، تند تر میشود . اگر دندان نشان داد ، مظلوم تر شدید، غلیظ تر برخورد خواهد کرد. مقتدر باشید و محکم بایستید . مبادا دشمن احساس کند که شما عقب نشینی میکنید. دشمن اگر نرمشی از ما احساس کند و به این نتیجه برسد که با تحریم میتواند ما را مرعوب کند دیگر کار تمام است و ما میشویم ملعبه دست تمام باج گیران دنیا.
پی نوشت۱ ( درد دل) : یادم نمیرود که بارها در تریبون های آزاد و بحث های متعدد در دانشگاه گفتم و گفتیم که آمریکا ایران را به خاطر ادبیات احمدی نژاد تحریم نمیکند. آمریکا ایران را به خاطر برنامه هسته ای اش تحریم نمیکند. آمریکا با ما مشکل سیاسی ندارد . به قول حضرت امام : (ما با آمریکا دچار سو تفاهم نشده ایم . ما هم میدانیم که او نمیخواهد ما باشیم و او هم میداند که ما نمیخواهیم او باشد. ) ما با اساس آمریکا مشکل داریم و او نیز همینطور . هرچه گفتیم که اثر نکرد دوستانی که خیال میکردند با رفتن احمدی نژاد و آمدن شخصی که معروفیتش به خاطر سازش با آمریکا و غرب بود و چنین عنوان میشد که ایشان با غرب سر جنگ و دعوا ندارد ببینند که هنوز نیامده غرب برایش خط و نشان میکشد . این نتیجه امیدوار بودن غرب به ترساندن مسئولین ماست .
پی نوشت ۲ : دوست داشتم مطلبی در خصوص اسنودن بنویسم ولی متاسفانه فرصت نشد لذا همین جا لپ مطلب را در این خصوص عرض میکنم . متاسفم برای دوستانی ( بچه های بسیج دانشجویی و تشکل های دانشجویی ) که هیچ واکنشی در این خصوص انجام ندادند و حتی وقتی بنده بهشان پیشنهاد طومار برای تقاضای اعطای پناهندگی اسنودن به ایران را کردم شروع کردند به تحلیل های فضایی که نه شما نمیدانید این بازی غرب است . خود آمریکا نقش دارد و ما نباید وارد بازی آمریکایی ها بشویم . این اظهار تاسف را بنده باید به سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران هم اعلام کنم که برای شخصیتی که شاکله غرب را به چالش کشید و ماهیت کثیف آمریکا را در جهان فریاد زد هیچ اقدامی نکرد و چنین شخصی باید روزها در فرودگاه روسیه محبوس بماند. کلا متاسفم.
پی نوشت ۳: تا یادم نرفته این رو هم بگم :
مچکریم روحانی که نیامده آمریکا ما را تحریم کرد
